7. Vagonun Yolcusu

Tarih 2009 ve yerel seçim havası Urfa’da soğuk esiyor. Devler, devletler ve Sn. Fakıbaba tek başına.

Ama tek farkla, mağdur duruma düşen Fakıbaba’nın arkasında halk ordusu ve halkın aşireti; adeta “korkma biz varız” dercesine haykırıyorlar imparatorluğa karşı.

O tarihlerde tahmin yürütmek oldukça güç, güç çünkü AKP imparatorluğunun en şahşahalı olduğu bir dönem. Peki, Fakıbaba bu gücün karşısın da varlığını ne kadar hissettirebilecekti?

Bu sorunun cevabını zaman gösterdi ve halkın gücü bir kez daha tarih sayfalarına yazıldı, Fakıbaba imparatorluk karşısında % 44’lük zaferini ilan etmeyi başardı.

Yani demek ki yeri geldi mi Urfa halkı haksızı sandığa gömebiliyor, haklıya altın tacını takabiliyordu. Bu halkın zaferiydi, bu paraya, güce ve şiddete karşı var olmanın zaferiydi.

Bizde o gün ayakta alkışladık kendisini. Bu alkış Fakıbaba’ya değil, halkın gücüneydi. Fakıbaba ya da diğer başka bir baba hiç fark etmiyordu o gün, fark eden tek şey halkın zaferiydi.

Haa. Başkan çalıştı mı, çalışmadı mı yâda Urfa’ya artısı oldu mu olmadı mı onun sorgusunu yapmayacağım şimdi, benim için önemli olan halkın özgür iradesinin tecelli edişiydi.

Çünkü ipotek yoktu halkın iradesinde, ne kömür nede makarna gitmemişti kapılara.

Gel zaman git zaman, AKP treni Urfa’dan geçerken halkın trenden indirip taçlandırdığı halk kahramanımız gizli gizli boynu bükük bekliyordu garda.

Neyin bekleyişiydi bilmem ama bildiğim bir şey vardı, oda masallar da halk kahramanları rakipleri karşısın da bunu yapmazdı, hep dik dururdu. Ama ne yazık ki asırlık söğüt boynu eğilmiş gölgesini kaybetmişti bu bekleyişiyle.

Vatandaş böyle bir çınarın gölgesini istemiyordu artık, çünkü meyve kurumuş, yapraklar dökülmüş ve ağlıyordu çınar.

Neden miydi? Halkın yağmuru sadece bir kez yağar sanıyordu ve o yüzdendi yağmurun daha sığ yağdığı bölgeye geçmek isteği. Tren durdu ve yolcusunu aldı, aldı almasına da yolcu istediği durakta inebildimi, yağmurun bereketi üzerine yağdı mı? Gördüğümüz kadarıyla hayır, ne bereketli topraklar nimetlendi, nede istenen durakta durdu tren, es geçti tam tamına yedi garı es geçti.

Geri dönüşü zordu oda biliyordu ve bir tek avantajı vardı kahramanlık günlerine dönüşüne neden olacak gelişme.

Liste. Evet, AKP’nin Urfa listesi. Kasım Gülpınar’mı, eyvallah kimse getirisini inkâr edemez, Seydi amca mı, eyvallah kimse halkın kendisine olan hayranlığını inkâr edemez.

Peki ya diğer arkadaşlar, hepsi dört dörtlük olabilir ama halkın kabulü var mıydı bu adaylara karşı, işte bu konu tartışılabilir.

Bence yoktu ve bu olmayış Fakıbaba’yı bir kez daha ön plana alıyordu. Görüyor ve dinliyorum, Fakıbaba’ya karşı vatandaşın bir sevgisi bir sempatisi var, bu gerçek ve inkâr edilemez. Vatandaş “keşke daha ön sıralarda olsaydı” demeye başladı bile.

Eee. Gördüklerimizi, duyduklarımızı ve de kendi düşüncelerimizi efsane başkana iletmekte bize vazife olsun, Sayın Fakıbaba, gittiniz trenin yedinci vagonundan halkı selamlamaya başladınız, eyvallah; halk çok istemese de kabulüdür.

Amaa. Siz siz olun bir daha bu halka karşı yanlış yapmayın ve size o makamları sunanın partiniz değil vatandaş olduğunu unutmayın. Ve sizde çok iyi anladınız ki, bu halk sizi çınar da yapar, çölde kaktüste. Hani olurda meclise giderseniz kapınızı sakın ola kapamayın, sürekli açık tutun, çünkü artık çok iyi biliyorsunuz ki dünya fani, ne sizee. Nede bize kalacak, bari kahramanlığınızla anılın.